Yeni bir araştırmaya göre, meme kanserinden ölme riski 1990’lardan bu yana dramatik bir şekilde düştü ve erken meme kanseri teşhisi konan kadınların çoğunun artık hastalıktan uzun süre kurtulduğunu ortaya koydu.
Hakemli dergi The BMJ’de Salı günü yayınlanan çalışma, İngiltere’de 1993 ile 2015 yılları arasında erken meme kanseri teşhisi konan 500.000’den fazla kişiyi takip etti.
Katılımcılar, tedavi ilerlemelerini ve uzun vadeli ölüm eğilimlerini takip etmek için Aralık 2020’ye kadar takip edildi.
Araştırmacıların bulduğu şey, 1993-1999 yılları arasında teşhis konulan kadınların beş yıl içinde yüzde 14’lük bir ölüm riskine sahip olduğuydu bu sayı, 2010 ile 2015 arasında teşhis konulan kadınlar için yalnızca yüzde beşe düştü.
Oxford Population Health’de onkoloji profesörü ve çalışmanın baş yazarı Carolyn Taylor bir basın açıklamasında, “Çalışmamız bugün erken meme kanseri teşhisi konan kadınların ezici çoğunluğu için iyi bir haber çünkü prognozları çok iyileşti” dedi. “Tanı konulduktan sonraki ilk beş yıl içinde meme kanserinden ölme riskleri artık ortalama yüzde 5.”
Çalışma sadece erken invaziv meme kanseri teşhisi konan kadınlara baktı, bu da kanserin teşhis anında meme veya koltuk altı düğümlerini geçmediği anlamına geliyordu. Erken yakalandığında kanserle savaşmak en kolayıdır – bir kanser vücudun orijin aldığı bölgenin çok ötesine yayıldığında, iyileşme şansı daha düşüktür.
Kanada Kanser Derneği’ne (CCS) göre meme kanseri, Kanadalı kadınlar arasında kanserden ölümlerin ikinci önde gelen nedenidir. 2022 itibariyle, her yıl yaklaşık 28.600 Kanadalı kadına meme kanseri teşhisi konduğunu tahmin ediyorlar.
CCS’nin tahminlerine göre, Kanada’da yaklaşık sekiz kadından biri yaşamları boyunca meme kanserine yakalanacak ve 34 kadından biri bundan ölecek.
Meme kanseri mortalitesindeki eğilimler daha önce çalışılmıştır, ancak riskteki düşüşün genel olarak tüm hastalar için geçerli olup olmadığına veya kanser taraması ve derecesi gibi bunu etkileyen faktörlerin olup olmadığına bakan çok sayıda çalışma olmamıştır. tümörler.
Araştırmacılar, bu ayrıntıları dahil etmek için İngiltere’deki Ulusal Kanser Kayıt ve Analiz Servisi’ne (NCRAS) kayıtlı 512.447 kadının sağlık verilerine baktı.
Tüm hastalara kanserli dokuyu çıkarmak için meme koruyucu cerrahi veya mastektomi uygulandı.
Araştırmacılar, diğer faktörlerin yanı sıra tanı yaşı, tarama durumu, ikamet bölgesi, takvim tanı süresi, tümör boyutu, östrojen reseptörü durumu ve kanserin düşük, orta veya yüksek dereceli olarak değerlendirilip değerlendirilmediğine baktı.
Östrojen reseptörü durumu, bir biyopsi sırasında çıkarılan meme kanseri hücrelerinin östrojen veya progesteron reseptörleri olan spesifik proteinlere sahip olup olmadıklarını görmek için analiz edildiğinde ifade eder. Bu reseptörler kanserin büyümesini uyarabilir, dolayısıyla östrojen reseptörü pozitif olan bir hasta, kanser tedavisinin östrojen reseptörü negatif olan bir hastadan farklı olması gerektiği anlamına gelir.
2010-2015 yılları arasında teşhis konulan hastaların da kanser dokularında HER2 adı verilen ve kanserin büyümesini de kolaylaştıran bir protein olup olmadığına dair veriler vardı.
Takip süresinin sonunda grubun yüzde on beşi, 77.975 kadın meme kanserinden öldü.
Araştırmacılar, genel olarak tüm hastalar için ölüm riskinin azaldığını, ancak bu ölüm riskinin ne kadar azaldığının bir dizi faktöre bağlı olarak değiştiğini buldu.
Yıllık meme kanseri ölüm oranları, hastaların çoğunluğu için tanıdan sonraki üçüncü yılda zirve yaptı, ancak östrojen reseptörü negatif hastalığı olan hastalarda ölüm oranları daha yüksekti. Bununla birlikte, östrojen reseptörü negatif kanserli hastalar arasındaki ölüm oranı, üç yıldan sonra o kadar hızlı düştü ki, 10 yıldan fazla hayatta kalan hastalar arasında, östrojen reseptörü pozitif grup için yıllık ölüm oranı daha yüksekti. Bu, östrojen reseptörü negatif hastalığı olan hastalar için en tehlikeli yılların tanıdan sonraki ilk üç yıl olduğunu, ancak üç yılı aşan hastaların genel olarak östrojen reseptörü pozitif hastalığı olanlara göre daha yüksek uzun süreli hayatta kalma şansına sahip olabileceğini düşündürmektedir.
Veriler, 2005 yılında İngiltere’de tarama uygunluğunun 50-64 yaş arası kadınlardan 65-70 yaş arası kadınları kapsayacak şekilde genişletilmesinin ardından, tarama yoluyla kanseri tespit edilen kadınların yüzdesinin 1993-1999’da yüzde 13’ten 2010-2015’te yüzde 33.
Çalışma, tarama yoluyla kanseri tespit edilen hastaların risklerinin tarama yapılmayanlara göre biraz daha fazla azaldığını gördü.
Çalışma süresi boyunca ölüm riskinde büyük bir düşüş görmeyen gruplardan biri, tanı konulduğu sırada 80-89 yaşları arasında olan ve beş yıllık ölüm riski 1993’ten bu yana yalnızca biraz azalmış olan kadınlardı.
Araştırmacılar, ölüm riskinin ilk beş yıldan sonra çok azaldığı görüldüğünden, son meme kanseri verilerinin klinisyenler için risk faktörlerini ve modellerini anlamada daha yararlı olduğunu söylüyor.
Araştırma yalnızca 1993-2015 yılları arasında teşhis konulan hastalara bakmasına rağmen, araştırmacılar bugün erken invaziv meme kanseri teşhisi konan çoğu kadın için beş yıl içinde ölüm riskinin muhtemelen yüzde üçten az olduğunu tahmin ediyor.
“Çalışmamız, klinikteki bireysel kadınlar için riski tahmin etmek için de kullanılabilir. Taylor, erken meme kanseri tanısından sonraki prognozun büyük ölçüde değiştiğini gösteriyor” dedi. “Hastalar ve klinisyenler, ileriye dönük prognozu tahmin etmek için sonuçlarımızı kullanabilir. Gelecekte daha fazla araştırma meme kanserinden ölme riskini daha da azaltabilir.”
