Ukraynalı Kadın Askerlerin hikayeleri
Ukraynalı bir hayır kurumu, bir yılı aşkın bir süredir Ukrayna’da savaşın ön saflarında savaşan kadınların bunu uygun ekipman olmadan yaptığını söylüyor.
Bir haberler kanalına verdiği demeçte, 24 Şubat 2022’den bu yana yaklaşık 60.000 kadının Rusya‘nın yasadışı Ukrayna işgaline karşı mücadeleye katıldığını söyledi.
Askeri üniformaları tam oturmuyor, miğferleri başlarından kayarken gözlerini kapatıyor ve çizmeleri çok büyük.
Ukrayna’nın cephe hatlarında komutan yardımcısı olan Karina, Bir haber sitesine gönderdiği bir elektronik postada “En önemli şey askeri üniformadır” dedi. “Verilen üniforma her zaman doğru beden değildir ve hava soğudukça sıcak tutan ve kaliteli giysiler giymeniz gerekir.”
Menstrüasyon ürünlerine erişim, bu kadınların karşılaştığı başka bir zorluktur. Ped ve tampon bulmak zordur ve banyo zemine kazılmış bir çukur olduğunda değiştirmek daha da zordur.
Üç kadın asker için, ülkelerine ihtiyaç duydukları zamanda hizmet etme onuru, cephedeki günlük hayatın zorluklarından çok daha ağır basıyor.
Verdikleri elektronik posta röportajında ailelerini korumak için kadınların soyadlarını gizli tutmayı kabul etti. Aşağıdaki alıntılar anlaşılır olması için düzenlenmiş ve Ukraynaca’dan çevrilmiştir.
Veronika: Mutluluğu küçük şeylerde bulun
Veronika için savaşın gerçek olduğunu hissettiği an, Rusların Ukrayna savunma hattında bir atılım yapmasından sonra kendisine bir el bombası verildiği andı.
“Bu esaret yerine” söylendi.
26 yaşındaki Dnipro’da doğdu ve savaş başladığında Kiev’de yaşadı. Stajını yeni bitirmişti ve anestezi uzmanı olmaya hazırlanıyordu.
Verdiği demeçte, her sabah “güzel bir kafede” güne bir kapuçino ile başladığını söyledi. Ancak cephede savaş doktoru olarak çalışan Veronika’nın sabah ritüeli çok farklı görünüyor.
“Bir kafeden güzel bir fincanda cappuccino almak yerine, eğer şanslıysam kremalı veya sütlü hazır kahvem var” dedi.
Veronika, Ukrayna‘nın doğusundaki bir topçu birliğinin Azak Tümeni’nde çalışıyor.
Askerlere sahada yardım edip gerekirse hastaneye gönderiyorum ve taktik tıbbın temellerini öğretiyorum” dedi. “Bu yüzden anestezi uzmanı olmak için okumaya gittim çünkü hızlı karar vermen gereken durumları seviyorum.”
Boynunda kırık olduğundan şüphelenilen yaralı bir askere yardım etmesi için savaş alanına çağrıldığında karar verme becerilerine ihtiyacı vardı.
Veronika, “Bir sedye ile ona koştum, bir yaka (boyunluk) taktım ve hızla hastaneye götürüldü” dedi. “Yol boyunca onunla konuştum. Elini oynatıyor mu diye sordu, ben de hiç hareket olmamasına rağmen ‘Biraz var hadi sen yaparsın‘ dedim.”
Veronika için her gün farklı geçiyor ama “mutluluğu küçük şeylerde bulmaya” çalıştığını söylüyor.
Genç Ukraynalı asker, tahliye ve tedavi için çağrılmayı bekleyen savaş alanının dışında konuşlanmış durumda. Açık havada duş aldığı ve yakındaki gönüllüler tarafından pişirilen sıcak bir yemek olduğu için şanslı.
Karina: ‘Korkmuştum ama başardım’
Karina için savaş gerçeği çok daha farklıdır. Rusya’nın 2014’te Kırım’ı ilhak etmesinden bu yana Ukrayna ordusunda savaşıyor .
Elektronik posta ile gönderilen hikayesinde “Bir yıldır rotasyonsuz buradayım, sıcak suyu ve normal tuvaleti her şeyden çok özlüyorum” dedi.
26 yaşındaki Karina, savaşta çokça hareket eden birliğinin komutan yardımcısıdır. 48 erkek ve iki kadından oluşan batarya her şeyi inşa ediyor: Duşlar, tuvaletler ve uyumak için yapılar.
Grup her hareket ettiğinde yapıları terk eder ve baştan başlar.
Karina, yeni gerçekliğine alıştığını ancak yine de kendine bakmakta zorlandığını söyledi. Sıklıkla bir mesane enfeksiyonunun veya tedavi edilmemiş bir idrar yolu enfeksiyonunun neden olduğu mesane iltihabı olan sistitin yoldaşları arasında yaygın olduğunu söylüyor.
Kadınlara verilen kaskların “3 beden büyük” olduğunu, kullandıkları iç çamaşırların ise erkeklere ait olduğunu söyledi.
Karina, 23 yaşındayken bölüme katıldı. Birlik komutanı kısa bir süre sonra ayrıldı ve onu sorumluluğunda yaklaşık 50 adamla bıraktı.
“Korktum ama başardım. Bana saygı duyuluyor ve itaat ediliyorum” dedi.
Ana görevi, askerlerin sevdiklerine öldürüldüklerini söylemektir.
“Zor ve güç, şefkat ve duyarlılık bulmam gerekiyor” dedi.
Ağustos ayında Karina, 23 yaşındaki bir askerin ailesine zorlu bir telefon görüşmesi yapmak zorunda kaldı.
Karina, “Babasını aradım ilk başta bana inanmadı” dedi. “Derin bir duraksama oluyor ve çok acıyor, korkutuyor. Çünkü karşıdaki kişinin ne hissettiğini anlıyorsunuz.”
Karina, ikinci ailesi olarak adlandırdığı biriminden motivasyon bulur. Yanında çalışan askerlerin hepsinin çok farklı olduğunu ama yine de samimi, arkadaş canlısı, zeki ve neşeli olduğunu söylüyor.
Geleceğe bakıyor ve 15 Mart 2022’de evi yıkıldığı için savaştan sonra nasıl yeni bir ev alacağını hayal ediyor.
Lisa: Çoğu benim kentimi savunurken öldü
Farklı bir birimde 21 yaşındaki topçu Lisa, sıcak suyu olduğu zaman şanslı olduğunu söylüyor.
Lisa;”ışık, su, ısı, internet eksikliği var” dedi. “Tuvalet kazılmış bir çukurdur ve duş, ateşte ısıtılan sudur. Çoğu zaman yıkanacak yer yoktur.“
Sahaya çıktığında, kamptan bir süre uzaklaşırsa diye yanına ped, tampon ve ağrı kesici ilaçlar alıyor.
“İlk başta asker arkadaşlarım regl olduğumda bana tatlı bir şeyler ikram ettiler ama ben tatlı yemem dedim, şimdi bana turşu ve domates getiriyorlar” dedi.
Kış çok soğuk geçti. Lisa dört çift çorap giyiyor ve geceleri dört yazlık uyku tulumunun altında uyuyor.
Ukrayna’nın bombalanan ilk bölgelerinden biri olan Mariupol’un doğu bölgesinde yaşıyordu . 24 Şubat 2022’de Lisa yerel saatle sabah 5’te bir patlamayla uyandı ve hemen orduda çalışan erkek arkadaşıyla temasa geçti.
Nisan ayına gelindiğinde kuvvete katılmıştı ve erkek arkadaşının izinden giderek havan toplarıyla çalışmak istediğini biliyordu. Kendisine ülkeleri ve kitapları için bir sevgi aşılayan Azak’taki (Mariupol’ün kuzeyindeki küçük bir kasaba) arkadaşlarından motivasyon buluyor.
Lisa, “Şimdi, birçoğu memleketimi savunurken öldü” dedi. “Ruslar benim memleketimi yerle bir etti, birçok sivili öldürdü, bugüne kadar hayatımı mahvetti. Her gün çocukları, kadınları öldürüyor(ve) milletime soykırım uyguluyorlar.”
“Ve biz değilsek kim onları durdurmalı?” dedi.
‘Bu nedenle varız’: Zemliachy nasıl yardımcı oluyor
Zemliachky, savaşın başlamasından bir ay sonra kuruldu ve bir kadın askerin sergilendiği ilk Instagram hikayesini yayınladı.
Zemliachky’nin kurucu ortağı Andrey Kolesnyk, “Akıl sağlığı aslında çok önemli, çünkü 7000 kadın askerle iletişim kuruyoruz ve hepsinin bu zihinsel desteğe ihtiyacı olduğu bizim için oldukça açıktı” dedi. “Orduya girip bir yerde eğitim alıyorsun gibi değil. Bu aslında savaş ve mutlaka karşılaşacağın, hissedeceğin tüm trajik ve korkunç şeyler ve tüm bu ölümler, tüm bu cinayetler… akıl sağlığınız.”
Örgüt, özellikle orduda kadınlara yardım etmekle bağlantılı olan Kolesnyk ve Ksenia Draganyuk tarafından kuruldu. Kolesnyk’in küçük kız kardeşi ve kocası, savaş çıkmadan hemen önce orduya kaydoldu.
Draganyuk, Ukrayna’da itfaiyeciler, polis veya pilotlar gibi erkek egemen alanlarda çalışan kadınların hikayelerini anlatan bir TV muhabiriydi.
Kolesnyk, “Bu yüzden yardım etme fikrini ve onun (Draganyuk’un) savaştan önceki şovu fikrini birleştirmeye karar verdik ve cephedeki kadınlar hakkında hikayeler anlatmak istedik” dedi.
İkili, kısa anketler aracılığıyla ön saflardaki kadınların kim olduğunu ve neye ihtiyaçları olduğunu anlayabildi. Örgüt, regl ürünleri, yiyecek ve teşvik mesajları gibi askerlerin ihtiyaç duyduğu eşyaların paketlerini göndermeye başladı.
Başlangıçta Zelmiachky ayda yaklaşık 40 paket gönderiyordu, şimdi ise günde 50 ila 100 pakete ulaştı.
Draganyuk Ukraynaca, “Ekipmanı sadece düşüncelerimize göre göndermiyoruz, her kutuda belirli bir kişinin ihtiyacı olduğunu bildiğimiz belirli öğeler var.” dedi. “Ayrıca ahlaki ruhlarını yüksek tutmak için onları küçük şeylermiş gibi gönderiyoruz, böylece orada onları önemseyen insanlar olduğunu bilsinler.”
Hayır kurumu büyüdükçe kadınlara özel ekipman ve üniformalara olan talep de arttı. Örgüt, 11 kişilik bir ekiple binlerce kadın asker ve onların ihtiyaçlarını karşılıyor. Savaş uzamaya devam ederken talep sabittir.
Zemliachky, dünya çapındaki ortaklarının yardımıyla Temmuz ayında kadın askerlere kendilerine uygun ekipman göndermeye başladı.
“Sadece toplum bu kadar çok kadının orduya katılmasını beklemiyordu (ve) hükümet de bu kadar çok kadının orduya katılmasını beklemiyordu, bu yüzden kadın üniformasıyla hazırlanma imkanı yoktu. , benzer daha hafif donanıma sahip daha küçük bot boyutları,” dedi Kolesnyk. “Bu yüzden varız.”
