Yeni araştırma, yüz körlüğünün bilim adamlarının inandığından daha yaygın olabileceğini ortaya koyuyor.
Yeni bir araştırma, yüz körlüğünün muhtemelen dünya nüfusunun yüzde üçünü etkilediğini ortaya çıkardı başlangıçta inanıldığından çok daha fazla insan.
Gelişimsel prosopagnozi olarak da bilinen yüz körlüğünün daha önce insanların yüzde 2 ila 2,5’ini etkilediği düşünülüyordu.
Ancak Harvard Medical School ve VA Boston Healthcare System‘deki araştırmacılar , araştırmalarına katılan 3.341 kişiden 31’inde majör prosopagnozi ve 72’sinde daha hafif bir prosopagnozi olduğunu buldu .
Araştırmacılara göre, bir kişinin tanıdıklarının yüzlerini yabancı olarak algıladığı veya yabancıların yüzlerini tanıdığı gizemli bir durum olan yüz körlüğü ciddi sosyal kaygıya neden olabilir.
Psikiyatrist Joseph DeGutis’e göre, geçen ay bilimsel dergi Cortex’te yayınlanan Harvard çalışmasının sonuçları “birkaç düzeyde önemli”.
“Araştırmacıların çoğu aşırı katı teşhis kriterleri kullandı ve günlük yaşamda önemli yüz tanıma sorunları olan birçok kişiye yanlış bir şekilde prosopagnozi olmadığı söylendi” dedi .
Web tabanlı araştırma, katılımcıları farklı yöntemler kullanarak test etti; bunlara günlük yaşamlarında yüzleri tanımakta zorluk yaşayıp yaşamadıklarını sormak ve ünlülerin ve diğer ünlü kişilerin yüzlerini tanıyıp tanıyamayacaklarını sormak da dahil. Bu test çevrimiçi olarak tamamlanabilir .
Harvard Tıp Okulu ile yaptığı bir röportajda DeGutis, “Yüz körlüğü birkaç düzeyde büyüleyici” dedi. “İnsanlar tanıdık yüzleri tanımakta son derece iyiler ve bu çok az çabayla yapılıyor. Bu yüz ‘süper gücünün’ birkaç özel algısal sürece dayandığını biliyoruz: bütünsel yüz işleme – örneğin yüzü bütünleşik bir bütün olarak görme; yüzleri kolayca kişiyle ilgili bilgilerle ilişkilendiren hafıza süreçleri; ve fuziform yüz bölgesi gibi özel beyin mekanizmaları ve bölgeleri de.”
Araştırmacılar, prosopagnozinin veya yüz körlüğünün beynin oksipital veya şakak bölgelerindeki bir beyin hasarından kaynaklanabileceğini söylüyor, ancak bu nadirdir ve tahmini olarak 33.000 Amerikalıdan birini etkilemektedir.
Genetik veya gelişimsel anormalliklerin neden olduğu ömür boyu süren bir durum da olabilir. DeGutis, bu durumun gelişimsel prosopagnozi olarak adlandırıldığını söyledi.
Psikolog, araştırmacıların sonuçların genişletilmiş bir teşhise yol açmasını umduklarını, çünkü hafif bir formun bile olumsuz etkileri olabileceğini ve daha ciddi vakalardan farklı şekillerde tedavi edilebileceğini söyledi.
Ayrıca, daha erken bir teşhisin, durumu olanların gelecekte yaşa bağlı düşüş için kendilerini izlemelerine yardımcı olabileceğini de söyledi.
